161122 ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Τηλεόραση εναντίον διαδικτύου!

Το σύντομο χθεσινό μας «αφιέρωμα» στην Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης έφερε μια κουβέντα για τον ρόλο που αυτή εξακολουθεί να παίζει, στην εποχή του διαδικτύου, δηλαδή τη σημερινή εποχή.

Πολλοί είναι πλέον οι άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι το διαδίκτυο έχει καταστήσει (σχεδόν) περιττή την τηλεόραση. Διάβαζα μάλιστα τις προάλλες το σχόλιο ενός δημοσιογράφου ο οποίος έλεγε ότι είχε μήνες να ανοίξει την τηλεόρασή του.

Είχε αντικαταστήσει πλήρως την τηλεοπτική συσκευή με τον υπολογιστή. Από αυτόν ενημερωνόταν και με αυτόν ψυχαγωγούνταν, επιλέγοντας τι θα δει και πότε θα το κάνει, μέσα από την τεράστια γκάμα ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών που προσφέρει το διαδίκτυο.

Ωραία, μπορεί όμως μια τέτοια συμπεριφορά να γενικευθεί; Όχι, βέβαια, τουλάχιστον για την ώρα. Και η ώρα έχει να κάνει με τη φύση του Μέσου, αλλά και με τις δυνατότητες των χρηστών να το αξιοποιούν.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μπορεί κάποιοι άνθρωποι (και εμείς μέσα σ’ αυτούς) να έχουν τον υπολογιστή ως το πρώτο μέσο επικοινωνίας τους με τον κόσμο, αυτόν να ανοίγουν πρωί πρωί μόλις ξυπνήσουν, όμως κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κανόνα.

Στα περισσότερα σπίτια είναι το χαρακτηριστικό φως της τηλεοπτικής οθόνης εκείνο που εισάγει την οικογένεια στο πρόγραμμα της ημέρας. Βλέπετε, η τηλεόραση έχει κι ένα πλεονέκτημα έναντι των άλλων Μέσων.

Μπορείς να την παρακολουθείς ενώ ετοιμάζεσαι για τη δουλειά, ενώ παίρνεις το πρωινό σου, ενώ ξυρίζεσαι ή κάνεις το μπάνιο σου. Εννοώ να ακούς τις πρωινές ειδήσεις ή τις συζητήσεις (ο Θεός να τις κάνει) στο στούντιο, χωρίς να χρειάζεται να είσαι μπροστά στην οθόνη.

Βέβαια, το διαδίκτυο έχει άλλα πλεονεκτήματα. Μπροστά σου ανοίγεται κυριολεκτικά ολόκληρος ο κόσμος κι έχεις εσύ το πάνω χέρι στις επιλογές που θα κάνεις για την ενημέρωσή σου.

Μην νομίζετε όμως ότι αυτές τις αξιοποιούμε πλήρως. Θα διαπιστώσατε κι εσείς ότι, μετά από μια «νεανική» περίοδο άσκοπων περιπλανήσεων στο διαδίκτυο, τελικά καταλήγουμε σε πολύ συγκεκριμένες πηγές και… κανάλια τα οποία επιλέγουμε για την ενημέρωσή μας.

Το άλλο πουλάκι:

Εκτός αν μας στείλουν αλλού κάποιοι «φίλοι»!

Δεν εννοώ όμως αυτή την περιπλάνηση, που αφορά συνήθως στου κόσμου τα περίεργα. Αν επικεντρωθούμε στη δημοσιογραφική κάλυψη και στον σχολιασμό των γεγονότων, θα δείτε πως ο καθένας μας έχει κατασταλάξει στις διαδικτυακές πηγές τις οποίες εμπιστεύεται και προτιμά.

(Το ένα δεν ταυτίζεται με το άλλο! Μπορεί να επισκεπτόμαστε, δηλαδή να προτιμάμε, και κάποια σάιτ, χωρίς όμως να τα εμπιστευόμαστε κιόλας. Ίσως το κάνουμε από περιέργεια ή κουτσομπολίστικη διάθεση, ή απλώς ίσως αποτελεί παλιά συνήθεια που δεν την ξεπεράσαμε.)

Όπως άλλωστε κάνουμε και με τα κανάλια της τηλεόρασης. Όσο κι αν κατηγορούνται κάποια ακόμη κι από εμάς τους ίδιους, όσο κι αν πιστεύουμε ότι η ενημέρωση που παρέχουν είναι φιλτραρισμένη από δικά τους φίλτρα πολλών σκοπιμοτήτων, πάλι από αυτά «ενημερωνόμαστε».

Βλέπετε, εκτός από το περιεχόμενο, παίζει μεγάλο ρόλο και ο τρόπος με τον οποίο θα το σερβίρεις και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι υπεύθυνοι των καναλιών όσο και οι σχεδιαστές των διαδικτυακών σελίδων.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι τηλεοπτικοί αστέρες είναι οι παρουσιαστές των ειδησεογραφικών εκπομπών και των δελτίων ειδήσεων! Έστω, κάποιοι από τους μεγαλύτερους, αφού συναγωνίζονται  εκείνους των «κουτσομπολίστικων» εκπομπών.

Μπαίνουν στο σπίτι μας κάθε μέρα, μας κοιτούν κατά πρόσωπο και μας λένε τι συμβαίνει στον κόσμο (σύμφωνα με τις δικές τους εκτιμήσεις), τι μας απειλεί (συνήθως) ή σε τι να ελπίζουμε (σπανίως).

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τις αγαπημένες τηλεοπτικές περσόνες των μοναχικών και των υπερηλίκων, όσων δηλαδή δεν μπορούν εύκολα να επικοινωνήσουν με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω άλλων πηγών.

Γι’ αυτό μιλήσαμε στην αρχή όχι μόνο για τη φύση τού κάθε μέσου, της τηλεόρασης και του διαδικτύου, αλλά και τη δυνατότητα των χρηστών να το αξιοποιούν. Δεν γνωρίζουμε δηλαδή πώς θα εξελιχθεί αυτός ο ανταγωνισμός σε λίγα χρόνια.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι θα γίνει σε λίγα χρόνια;

Πρώτα πρώτα το διαδίκτυο και οι τηλεόραση θα… ταυτιστούν, ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα. Δηλαδή θα μπορούμε να παρακολουθούμε όλο το τηλεοπτικό πρόγραμμα μέσω διαδικτύου, όποια στιγμή το επιθυμούμε εμείς.

Επίσης η τηλεοπτική συσκευή θα αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού μας, αφού μέσω αυτής πλέον θα επικοινωνούμε με τον κόσμο αλλά και με τους φίλους μας.

Το κυριότερο όμως είναι ότι κάθε μέρα θα φεύγουν από τη ζωή και περισσότεροι άνθρωποι από εκείνους που είναι τελείως εξοικειωμένοι με την τηλεόραση, αλλά καθόλου με το διαδίκτυο. Αυτό σημαίνει και ότι θα γερνάμε εμείς, οι κάπως νεότεροι, που το θέμα της τεχνολογίας «το έχουμε» λίγο καλύτερα.

Αν και έχουν δει εμένα τα μάτια μου κάτι παππούδες και κάτι γιαγιάδες που δεν τους πιάνεις στο θέμα της τεχνολογίας. Παίζουν κυριολεκτικά στα δάχτυλα και τα κινητά και τα τάμπλετ και τα πληκτρολόγια των υπολογιστών.

Δεν αποτελούν όμως τον κανόνα. Και ο κανόνας λέει πως αυτή η γενιά που… αποχωρεί σιγά σιγά θα στηρίζει μέχρι το τέλος την τηλεόραση, συχνά μοναδική τους συντροφιά τις ατέλειωτες μέρες της μοναξιάς, που δεν χτυπάει ούτε το τηλέφωνο.

Αργότερα βλέπουμε…

 Πραγματικά σκληρή μονομαχία!