170302 ΑΠΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Περί εγκρατείας συνέχεια.

Τι να κάνουμε, μέρες της είναι. Αφού δεν μπορούμε να την… ασκήσουμε, τουλάχιστον ας το κουβεντιάζουμε, μήπως και προκύψει κάτι ωφέλιμο. Βλέπετε είναι κι αυτή όπως κάτι άλλα πράγματα που, όσο λιγότερο τα κάνεις, τόσο περισσότερο μιλάς γι’ αυτά.

Η εγκράτεια, λοιπόν, όπως μας λέει και η Εκκλησία μας, δεν έχει να κάνει μόνο με τη νηστεία, δηλαδή μια αλλαγή της διατροφής προς… το πιο ελαφρύ. Καλούμαστε να γίνουμε πιο εγκρατείς σε ένα σωρό άλλα πράγματα, όχι κατ’ ανάγκη αυτά που θα λέγαμε «πάθη», με την παραδοσιακή έννοια.

Για αρχή όμως, μπορούμε να ξεκινήσουμε και από το νηστίσιμο… φαγοπότι. Δηλαδή την πλεονεξία, αλλά και αυτή ακόμη την αφθονία, στο τραπέζι που, κατά τα άλλα, είναι στρωμένο με νηστίσιμα φαγητά.

Το είπαμε κι άλλη φορά:

«Τι νόημα έχει να νηστεύω, δηλαδή να απέχω από το κρέας, αλλά να κατεβάζω δυο αστακομακαρονάδες στην καθισιά; Πόσο μέσα στο πνεύμα της Σαρακοστής είμαι όταν δεν τρώω λάδι, αλλά… αρκούμαι σε καμιά διακοσαριά στρείδια με λεμόνι;»

Θυμάμαι μια καλή γιαγιά που μας έλεγε πάντοτε πως η νηστεία έχει διπλό νόημα. Περιορίζω το δικό μου φαγητό -όχι μόνο ποσοτικά και ποιοτικά, αλλά ακόμη και… οικονομικά- και τα χρήματα που εξοικονομώ τα δίνω σε κάποιον που έχει ανάγκη.

Ποια όμως είναι τα υπόλοιπα, εκτός του φαγητού, πάθη στα οποία καλούμαστε να αντισταθούμε, ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής; Είπαμε μάλιστα ότι δεν θα μιλήσουμε για τα «κλασικά» πάθη, τα οποία, λίγο ως πολύ, τα ξέρουμε όλοι.

Θυμάμαι κάτι που είχα ακούσει πριν από χρόνια και μάλιστα το είχαμε σχολιάσει εδώ. Η «είδηση» ερχόταν από τη Δύση, από την Καθολική Εκκλησία, της οποίας οι ιερείς, σε κάποια θέματα, ζουν πολύ πιο κοντά στη σύγχρονη κοινωνία.

«Οι Καθολικοί ιερείς καλούν τους πιστούς, κατά την περίοδο της Σαρακοστής, να περιορίσουν τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. Πιο συγκεκριμένα, τους ζητούν να (προσπαθήσουν να) περιορίσουν τις ώρες που παρακολουθούν τηλεόραση ή που βρίσκονται μπροστά στον υπολογιστή.

Ακόμη να περικόψουν χρόνο ομιλίας από το κινητό τους τηλέφωνο, να ακούν λιγότερο ΜΡ3 και γενικώς να αφήσουν για λίγο στην άκρη -έστω για κάποιες ώρες την εβδομάδα- όλες αυτές τις μοντέρνες συσκευές και ενασχολήσεις».

Το άλλο πουλάκι:

Φωνάζει από μακριά η… ηλικία της «είδησης».

Σήμερα δεν θα μιλούσαν καθόλου για τηλεόραση, μόνο οι κυβερνήσεις και τα κόμματα ασχολούνται πλέον με αυτό το αραχνιασμένο μέσο, ενώ από τις «μοντέρνες ενασχολήσεις» θα τόνιζαν οπωσδήποτε τις ώρες που περνάμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια παρόμοια προτροπή από τη δική μας Εκκλησία, πιθανότατα είμαι αρκετά «μακριά» για να παρακολουθώ όλες τις συμβουλές και τις προτροπές της.

Εξάλλου, όπως είπαμε κι άλλη φορά, η δική μας Εκκλησία μας καλεί σε όλες αυτές τις υπέροχες ακολουθίες, τους Χαιρετισμούς ή τις Προηγιασμένες που τελούνται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής.

Οπότε, αν κάποιος τις παρακολουθεί, εξυπακούεται πως, για αρκετές ώρες την εβδομάδα, παρατάει οποιαδήποτε άλλη έννοια, μαζί και τα ηλεκτρονικά «πάθη». Εκτός αν, ακόμη κι εκεί, ο νους του είναι στο τι από όλα εκείνα θα σχολιάσει ή «ανεβάσει» μετά, μόλις επιστρέψει στο σπίτι του.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν ακόμη και τις πλέον κατανυκτικές ακολουθίες της Εκκλησίας μας ως μια καλή ευκαιρία να δημοσιοποιήσουν στα προφίλ τους φωτογραφίες ή σχόλια από «μοναδικές «στιγμές», μπας και τσιμπήσουν κανένα λάικ.

Επομένως, πέρα από την πρόσκληση της Εκκλησίας μας και την έμμεση προτροπή για «αποχή» από τα ηλεκτρονικά «πάθη», δεν θα πείραζε και μια ανοιχτή καταδίκη της χρήσης (εντάξει, της κατάχρησης) που γίνεται.

Θα μου πείτε ποιος την ακούει. Εδώ γι’ άλλα κι άλλα κάνουμε τους αδιάφορους, για την υπερβολική εξάρτηση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα δώσουμε προσοχή; Για να πούμε όμως και των στραβών το δίκιο, δηλαδή το δικό μας, έχει και η Εκκλησία τις ευθύνες της που δεν της δίνουμε σημασία.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να κάνω μια μοντέρνα πρόταση;

Τώρα, την εποχή της εγκράτειας και της «αποχής», δεν είναι ευκαιρία να συνδυάσουμε τις ενέργειές μας, προς ένα αποτέλεσμα πιο καλό για όλους; Πώς θα σας φαινόταν, ας πούμε, αν η Εκκλησία μάς καλούσε, κατά την περίοδο της Σαρακοστής, ΚΑΙ σε άλλου είδους «αποχές», πιο… φιλοπεριβαλλοντικές.

Ελάτε, μαζί με τη νηστεία, να καταναλώσουμε και λιγότερη ενέργεια! Ελάτε να γίνουμε πιο εγκρατείς στη χρήση του αυτοκινήτου! Ελάτε να περιορίσουμε τις πλαστικές σακούλες! Ελάτε να μειώσουμε την σπατάλη του νερού!

Πιστεύετε ότι μια τέτοια έκκληση θα ήταν χωρίς νόημα; Μην ξεχνάτε πρώτα πρώτα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας που ακολουθούν κατά γράμμα τις οδηγίες των πνευματικών τους και τις ποιμαντορικές εγκυκλίους της Εκκλησίας.

Έπειτα, όλοι γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε μορφή εγκράτειας γίνεται πιο αποτελεσματική όταν συνδυάζεται με άλλες. Δίαιτα, μαζί με άθληση. Κόψιμο του τσιγάρου, μαζί με περιορισμό του καφέ ή του ποτού…

Τι λέτε, λοιπόν; Η Εκκλησία και ειδικά ο Πατριάρχης, που έχει δείξει υπέροχα δείγματα ευαισθησίας προς το περιβάλλον, δεν θα μπορούσαν, τώρα τη Σαρακοστή, να καλέσουν το «πλήρωμα» ΚΑΙ σε έναν τέτοιο, πολύτιμο για όλους, αγώνα.

Μπορεί η Σαρακοστή να βρίσκεται στη άνοιξη, την εποχή που «ξυπνά η φύση» -αν με εννοείτε- όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι και η εποχή που μπορούμε να μειώσουμε τη θέρμανση, χωρίς να έχουμε ανάγκη κλιματιστικού.

Μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και περπατήσουμε, τουλάχιστον μέχρι… τον κάδο ανακύκλωσης, όπου θα αδειάσουμε τη σακούλα μας. Δεν χρειάζεται να ποτίζουμε, ούτε να πλένουμε με το λάστιχο τα μπαλκόνια ή τα αυτοκίνητά μας…

Ε, ας το κάνουμε.

 Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι!