ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

170315 ΜΜΜΑΖΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:
Θα θέλατε να μετακινείστε ελεύθερα;

Όχι να… κινείστε, αλλά να μετακινείστε, να παίρνετε ένα Μέσο Μαζικής Μεταφοράς και να πηγαίνετε στον προορισμό σας, χωρίς να χρειάζεται να έχετε εισιτήριο, ή κάρτα απεριορίστων διαδρομών, ή οτιδήποτε άλλο που για να το αποκτήσεις πληρώνεις.

Επιπλέον, να έχετε αυτό το προνόμιο, χωρίς να ανήκετε σε κάποια προνομιούχο ή ευπαθή ομάδα, όντας δηλαδή ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μάλιστα, στην πραγματικότητα να μην επρόκειτο καν για προνόμιο, αφού θα ίσχυε για όλους.

Δηλαδή όχι μόνον εσείς, αλλά και οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί σας, όλοι οι άνθρωποι που ζουν στον ευλογημένο αυτό τόπο να έχουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν όπου τραβάει η όρεξή τους, εντελώς δωρεάν. Θα θέλατε;

Σας βλέπω να χαμογελάτε πονηρά. Είστε εντελώς βέβαιοι ότι πρόκειται για ερώτηση - παγίδα, αφού στη συνέχεια θα σας ζητήσω να καταβάλετε κάποιο άλλο αντίτιμο, να «πληρώσετε» με έναν διαφορετικό τρόπο.

Ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι έχετε γαλουχηθεί με έναν τρόπο που σας έχει αλλοτριώσει και βλέπετε τα πράγματα μέσα από ένα παραμορφωτικό πρίσμα που θέλει τους ανθρώπους ομήρους συναλλαγών.

Πιστεύετε πως τίποτε δεν υπάρχει «τζάμπα», πως, ακόμη κι αυτό που φαίνεται να παρέχεται δωρεάν, κάποιοι, με κάποιον τρόπο, το πληρώνουν. Επομένως -λέτε εσείς- δεν τίθεται θέμα απαλλαγής από τα βάρη, αλλά σωστής κατανομής τους. Κι αυτό είναι ένα θέμα πολιτικό.

Υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις; Είστε έτοιμοι να τις ακούσετε και να τις συζητήσετε; Δείτε, για παράδειγμα, τι υποστηρίζουν κάποιες «συλλογικότητες» και μετά, αν έχετε όρεξη, το συζητάμε.

«ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ
Η μετακίνηση μας με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως και η υγεία, η εκπαίδευση, η στέγαση, αποτελούν βασικές κοινωνικές ανάγκες πάνω στις οποίες τα τελευταία χρόνια αναδύεται ξεκάθαρα η οξυμένη επίθεση των εκάστοτε κυβερνήσεων και αφεντικών.

Οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, η αύξηση των τιμών σε ρεύμα και είδη πρώτης ανάγκης (όπως και στο εισιτήριο) αποτέλεσαν πτυχές της ίδιας πολιτικής του ελληνικού κράτους για την “εξυγίανση των ελλειμμάτων και την καταπολέμηση του δημοσίου χρέους”, δηλαδή για να χρεώσουν την χασούρα της κρίσης τους στα μυαλά και τις τσέπες μας.

Στις συνθήκες αυτές, χιλιάδες άνθρωποι κάνουν την επιλογή να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς εισιτήριο, γιατί πολύ απλά δεν έχουν να πληρώσουν για τη μετακίνηση τους ή και γιατί αρνούνται συνειδητά την συνθήκη που θέλει νοσοκομεία, σχολεία, αστικές συγκοινωνίες, ΔΕΗ κλπ, να λειτουργούν σαν αυτοτελείς κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.

Ένα δόγμα που υπηρέτησαν πιστά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει με ανάλογη επιτυχία η τωρινή. Για εμάς είναι προφανές ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο εμπορευματοποίησης».

Το άλλο πουλάκι:
Τι λέτε;

Πώς σας φαίνεται η «επιλογή» που έκαναν… χιλιάδες άνθρωποι; Αν δεν συμφωνείτε μαζί τους πάντως, να ξέρετε ότι δεν είστε οι μόνοι. Υπάρχουν και άλλοι που το κάνουν και μάλιστα έχουν βαλθεί να τους θέτουν εμπόδια στην ελευθερία τους αυτή:

«Όλοι όσοι χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ βιώνουμε την βίαιη και τρομοκρατική συμπεριφορά των ελεγκτών στην προσπάθεια τους να κόψουν πρόστιμα. Καινούρια μέτρα προβλέπονται από το υπουργείο μεταφορών, για να καταπολεμηθούν οι ολοένα αυξημένες αρνήσεις πληρωμών που λαμβάνουν χώρα.

Νέες μορφές ελέγχου και επιτήρησης όπως μπάρες εισόδου σε λεωφορεία και μετρό, τοποθέτηση καμερών στο εσωτερικό των συρμών, ειδικό σώμα ελεγκτών αστικών μεταφορών το οποίο θα συνεργάζεται με την αστυνομία και…

Εφαρμογή ηλεκτρονικού εισιτηρίου-κάρτας (με καταγραφή προσωπικών στοιχείων και ενδεχόμενο αποκλεισμού ατόμων από τη χρήση των ΜΜΜ) σε μια προσπάθεια να σπάσουν την αλληλεγγύη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των επιβατών με την ανταλλαγή των εισιτήριων». 

(Εννοείται πως, στο πλαίσιο σεβασμού των κάθε είδους ιδιαιτεροτήτων, διατηρούμε την ορθογραφία και τη σύνταξη του πρωτοτύπου: Του εισιτηρίου, αλλά των εισιτήριων. Τα έχουν αυτά κείμενα που γράφονται από συλλογικότητες, ο καθένας έχει τη δική του, σεβαστή, γραμματική και ορθογραφία.)

Ελεγκτές, λοιπόν, που προσπαθούν να κόψουν πρόστιμα και ηλεκτρονικό εισιτήριο-κάρτα, επειδή δεν ασπάζονται την άποψη πως… «Η χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς αποτελεί μια καθημερινή βασική ανάγκη στην οποία θα πρέπει να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση». 

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Κράτος και κοινωνία!

Φαίνεται πως, στην κοσμοαντίληψη αυτών των «συλλογικοτήτων», υπάρχει μια βασική, μια θεμελιώδης αντίθεση, μεταξύ κοινωνίας και κράτους. Η κοινωνία, από τη μια, προφανώς από μόνη της, με τις δικές της δυνάμεις, παράγει και δημιουργεί αγαθά.

Το κράτος, από την άλλη, το οποίο εκπροσωπεί τα συμφέροντα των «αφεντικών», έρχεται να αποσπάσει αυτά τα αγαθά από την κοινωνία, να τα εκμεταλλευτεί βάζοντας τα μέλη της να πληρώνουν για κάτι που τους ανήκει, και να κερδίζει για λογαριασμό των «αφεντικών».

Η κοσμοαντίληψη αυτή, βέβαια, παραβλέπει κάποια βασικά δεδομένα, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι, στη χώρα μας, είμαστε σχεδόν όλοι «αφεντικά», αν στους εμπόρους και τους αυτοαπασχολούμενους προσθέσεις τους υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα -αυτοί κι αν είναι αφεντικά!- και τους συνταξιούχους.

Ωστόσο, οι συγκεκριμένες «συλλογικότητες» μας καλούν «να υπερασπιστούμε τις βασικές μας ανάγκες απέναντι στη συνεχιζόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών και να αυτοοργανώσουμε τη συλλογική μας αντίσταση μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης». 

Με ποιο τρόπο; Για το συγκεκριμένο πρόβλημα, «σχηματίζουμε ομάδες που βολεύουν τις διαδρομές μας και πηγαίνουμε όσο το δυνατόν πιο μαζικά στον προορισμό μας χωρίς να πληρώνουμε εισιτήριο». 

Για τα άλλα αγαθά, σκεφτόμαστε και πράττουμε αναλόγως. Την ιδέα πάντως την πιάσατε. Δεν πληρώνουμε ποτέ για κάτι που (πιστεύουμε ότι) πρέπει να είναι δωρεάν.
Ας πληρώσουν αυτοί!
 Και μάγκες και… τζάμπα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: