170331 ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Έρευνες, έρευνες, έρευνες...

Έχουν ενδιαφέρον οι έρευνες, ιδίως όταν ερευνούν πράγματα ενδιαφέροντα!

Σας κούφανα, έτσι; Τι να κάνουμε, το ρίχνουμε και λίγο στο εύκολο χιούμορ, μήπως και μπορέσουμε να δούμε τα πράγματα πιο... χιουμοριστικά.

Δεν είναι εύκολο (το εύκολο χιούμορ) στις μέρες που ζούμε. Και που δεν χρειαζόμαστε καμιά έρευνα να μας πει ότι πάμε κατά διαόλου. Παρ’ όλα αυτά, τέτοιες έρευνες υπάρχουν πολλές, η μια πιο μαύρη από την άλλη, όμως δεν θα μιλήσουμε για κάτι τέτοιο.

Αν και, φαινομενικά, κάπου εκεί θα κινηθούμε, ο στόχος μας είναι άλλος. Μη βιάζεστε, θα τα μάθετε όλα, όταν έρθει η ώρα. Πρώτα πρώτα, ας πούμε κάτι γενικότερο για τις έρευνες. Είναι να τις εμπιστεύεται κανείς;

Όχι, βέβαια! Τουλάχιστον, όχι πάντα. Όμως, αν θέλει να είναι συνεπής με τον εαυτό του, δεν μπορεί να το κάνει α λα καρτ, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για έρευνες που μετρούν και ξαναμετρούν ίδια πράγματα.

Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Ξέρετε όλοι ότι υπάρχουν έρευνες που μετρούν τις προτιμήσεις των τηλεθεατών στα διάφορα τηλεοπτικά... προϊόντα. Μπορεί να συμφωνεί κανείς μαζί τους, μπορεί και όχι. Εκείνο που δεν μπορεί είναι να επιλέγει με ποια αποτελέσματα θα συμφωνεί, κατά περίπτωση.

Ας δούμε ένα κλασικό παράδειγμα. Σήμερα, λένε οι μετρήσεις, όλος ο κόσμος παρακολουθεί το «Σουρβάιβορ» -συγχωρήστε με αν δεν το προφέρω καλά. Προσωπικά, δεν το έχω δει ποτέ μου, αλλά ούτε και γνωρίζω κάποιον που να το παρακολουθεί.

Ωστόσο, δεν αμφισβητώ τα αποτελέσματα των μετρήσεων. Διαφωνώ με… τον τρόπο που λαμβάνονται αυτά τα αποτελέσματα. Πώς γίνεται αυτό; Ακούστε και θα καταλάβετε.

Για παράδειγμα, πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος από τους γνωστούς μου, από αυτούς που ΔΕΝ βλέπουν «Σουρβάιβορ», που θα δεχόταν να πάρει δώρο μια τοστιέρα, προκειμένου να εγκαταστήσει μετρητή τηλεθέασης στον δέκτη του.

Φαντάζομαι πως άλλοι θα το έκαναν ευχαρίστως και (θέλω να) πιστεύω ότι αυτοί βλέπουν περισσότερο τέτοιου είδους εκπομπές και λιγότερο πράγματα που προβάλλει, ας πούμε, η κρατική τηλεόραση.

Καταλάβατε πού το πάω.

Φαντάζομαι (και πάλι, δεν το επιλέγω τυχαία το ρήμα) ότι αυτός ο λόγος, η διαφορετική... ποιότητα τηλεθεατών, είναι που δίνει και τα αμφιλεγόμενα αποτελέσματα των μετρήσεων τηλεθέασης. Ξαναλέω αμφιλεγόμενα, όχι αμφισβητούμενα!

Το άλλο πουλάκι:

Τα αμφισβητεί η ΕΡΤ!

Ζήτησε, μάλιστα όπως μαθαίνω να μην συμπεριλαμβάνονται πλέον τα δικά της προγράμματα (συγκεκριμένα τα δελτία ειδήσεων) στα αποτελέσματα των μετρήσεων. Εδώ έχουμε να κάνουμε δυο παρατηρήσεις.

Η πρώτη είναι πως η ΕΡΤ έχει την πολυτέλεια να το παίζει «υπεράνω», αφού δεν είναι αναγκασμένη να επιδεικνύει στους διαφημιστές τα νούμερα τηλεθέασης που πιάνει. Δεν τους έχει ανάγκη, αφού την πληρώνουμε εμείς.

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την α λα καρτ αντιμετώπιση των μετρήσεων από την ΕΡΤ. Όταν της έδιναν υψηλά ποσοστά τηλεθέασης, κατά την μετάδοση κάποιων αθλητικών γεγονότων, καμάρωνε και το διατυμπάνιζε. Τώρα που πατώνει στις μετρήσεις, στις σνομπάρει.

Πώς είπατε; Δεν το κάνει αυτό η ΕΡΤ, αλλά το συνδικαλιστικό όργανο που ακούει στο όνομα ΠΟΣΠΕΡΤ; Ελάτε, τώρα! Μην γίνεστε παιδιά. Όλοι ξέρουμε ποιος διοικεί στην πραγματικότητα την κρατική ραδιοτηλεόραση.

Το είπε η ΠΟΣΠΕΡΤ, αλλά δεν είδα από την διοίκηση της ΕΡΤ καμιά διάθεση να την συγκρατήσει ή να πει πως διαφωνεί με όσα υποστηρίζει το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων εκεί και πως έχει εμπιστοσύνη στις μετρήσεις.

Ξεφύγαμε όμως και πρέπει να επανέλθουμε στις έρευνες γενικότερα, και σε μια πιο ειδικά, που έχει να κάνει με τη διατροφή μας: Μειώθηκαν, λέει, τα ποσά που ξοδεύουμε στα σούπερ μάρκετ για τρόφιμα.

Αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού όχι μόνο «τρώμε», λιγότερο, αλλά το έχουμε ρίξει και στις οικονομικές προσφορές, πράγμα που φαίνεται από τις πολλές… οικονομικές προσφορές των σούπερ μάρκετ.

Ναι, αλλά η ίδια έρευνα λέει πως αυξήθηκαν οι παραγγελίες στα διάφορα φαστφουντάδικα. Και μάλιστα όχι μόνον σ’ αυτά, αλλά και στα ντιλίβερι που προσφέρουν (μεταφέρουν) μαγειρεμένα φαγητά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς εξηγείται κάτι τέτοιο;

Για να το εξηγήσει κανείς, θα πρέπει να διαβάσει λίγο πιο προσεκτικά την έρευνα. Πρώτα πρώτα να δει ότι μειώθηκαν οι δαπάνες (μας) στα… χύμα τρόφιμα, οι οποίες όμως ήταν τσιμπημένες, καθώς είχαμε καταφύγει σ’ αυτά, λόγω αύξησης του ΦΠΑ στα συσκευασμένα.

Έπειτα, να δει ότι είχαμε μεγάλη αύξηση στα τηλεμενού, αλλά… στις ονλάιν παραγγελίες. Δεν τρώμε δηλαδή περισσότερα έτοιμα, απλώς τα παραγγέλνουμε πιο συχνά μέσω… υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου. Να που πιάνουν τελικά τόπο τα λεφτά που δίνουμε στα σμάρτφον.

Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν και εταιρείες φάστφουντ που κάνουν εκπτώσεις, αν η παραγγελία γίνει ονλάιν! Τώρα, τι λέτε; Υπάρχει ή δεν υπάρχει λογική εξήγηση; Μη βιάζεστε ακόμη. Διότι έχουμε και άλλο παράδοξο να ερμηνεύσουμε.

Πώς γίνεται, σε μια χώρα που η τηλεόραση δείχνει όλη μέρα τόσες εκπομπές μαγειρικής, το βράδυ να παραγγέλνουν όλοι έτοιμα από έξω; Υπάρχει κι εδώ επιστημονική εξήγηση, πέρα από την κλασική τής καλοπέρασης του Έλληνα.

Οι εκπομπές μαγειρικής είναι από τις λίγες που μπορούν να βρουν χορηγούς, τις μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων, κι έτσι συμφέρει στα κανάλια να έχουν πολλές στα προγράμματά τους.

Το παράδοξο βέβαια εξακολουθεί να ισχύει: Πτώση τζίρου στα τρόφιμα, (παρά τις) πολλές διαφημίσεις σε εκπομπές μαγειρικής, που έχουν (ή επειδή έχουν) τηλεθεατές, οι οποίοι όμως παραγγέλνουν (ονλάιν) από φαστφουντάδικα!

Έρευνες, τι περιμένεις;

 Τη φάγαμε!