181105 ΘΕΣΜΙΚΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

Θεσμός!

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν πλέον οι καθηγητές, κάποιοι καθηγητές, τις εποχιακές καταλήψεις σχολείων από μαθητές τους. «Τι να κάνουμε; Έχει γίνει πλέον θεσμός», λένε και κάνουν… υπομονή.

Την καλύτερη όμως αντιμετώπιση την είδα στην αντίδραση μιας φίλης, όταν της είπα ποια είναι τα φετινά αιτήματα των καταληψιών μαθητών. Αφού χαμογέλασε πλατιά, με ρώτησε: «Δεν είναι απίστευτα αυτά τα παιδιά;»

Πραγματικά! Όπως επεσήμανε στη συνέχεια, «είναι αξιοθαύμαστοι οι λόγοι τους οποίους βρίσκουν (εφευρίσκουν) και επικαλούνται κάθε χρόνο, προκειμένου να αιτιολογήσουν την καθιερωμένη, πλέον, ετήσια κατάληψη».

Ποια είναι όμως τα νέα αιτήματα; Πριν απαντήσουμε, ας πούμε μερικές σκέψεις πάνω στο ζήτημα. Κατ’ αρχάς, τα «αιτήματα» πρέπει να διαχωριστούν σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνα στα οποία μπορεί να δοθεί λύση, και στα υπόλοιπα.

Εννοώ να δοθεί λύση μετά από την πίεση που ασκείται με μία κατάληψη. Δηλαδή αιτήματα με τα οποία δεν διαφωνεί κανείς, κυρίως δεν διαφωνεί η διεύθυνση και οι καθηγητές του Σχολείου, και λύνονται εύκολα.

«Να υπάρχει χαρτί υγείας στις τουαλέτες»! Ποιος λέει όχι; Τέτοιου είδους «αιτήματα» μπορούν να συζητηθούν με τα όργανα διοίκησης του Σχολείου και να βρεθεί λύση, χωρίς να χρειάζεται καμιά «κατάληψη».

Βέβαια, για το συγκεκριμένο, πρέπει να πουν και οι «καταληψίες» μαθητές τη θέση τους για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο να βρίσκονται καθημερινά τα ρολό με το χαρτί υγείας πεταμένα στις λεκάνες της τουαλέτας.

Πάμε όμως και σε μια άλλη κατηγορία αιτημάτων, όπως εκείνα που θέλουν την άμεση πρόσληψη όλων των αναπληρωτών, ώστε να μην χάνονται ώρες διδασκαλίας. Αίτημα σοβαρότατο, χωρίς καμιά αμφιβολία.

Εδώ όμως υπάρχει το εξής αντιφατικό. Κάνουμε «κατάληψη», δηλαδή χάνουμε ώρες διδασκαλίας, επειδή ζητάμε… να μην χάνονται ώρες διδασκαλίας! Και απευθύνουμε το αίτημά μας στο Σχολείο, όταν το ίδιο ακριβώς ζητούν και οι καθηγητές μας!

Δηλαδή κι εκείνοι, σε κάθε τους κινητοποίηση, έχουν ανάμεσα σε άλλα αιτήματα και την άμεση κάλυψη όλων των οργανικών και λειτουργικών κενών, με μόνιμους, μάλιστα, διορισμούς. Άρα, προς τι η… σύγκρουση;

Το άλλο πουλάκι:

Καταλάβατε πού είναι το θέμα;

Ο… θεσμός των καταλήψεων υπονοεί ότι υπάρχει ένα Σχολείο καλύτερο, το οποίο επιθυμούν οι καταληψίες μαθητές -ξαναλέω, μετά λόγου γνώσεως: οι καταληψίες μαθητές- αλλά οι καθηγητές τους και το υπουργείο το αρνούνται.

Είναι όμως έτσι; Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Ας το σταματήσουμε όμως εδώ, γιατί θα στενοχωρήσουμε κάποιους και δεν το θέλουμε.

Εξάλλου, δεν σας είπαμε ακόμη τα φετινά αιτήματα, τα οποία, πρέπει να το παραδεχτούμε, είναι σε άλλη βάση από όσα ξέραμε μέχρι σήμερα και σχολιάσαμε προηγουμένως. Έχουν να κάνουν με την… εξίσωση μαθητών και καθηγητών.

Όπως ξέρετε, φέτος έχει γίνει κάπως πιο αυστηρό το πλαίσιο για την κατοχή και τη χρήση των κινητών τηλεφώνων εντός του σχολείου. Οι μαθητές απαγορεύεται να έχουν κινητά, αν και πολλά σχολεία δείχνουν ανοχή σ’ αυτό και τιμωρούν μόνο την απροκάλυπτη χρήση.

Το αίτημα λοιπόν είναι «ό,τι ισχύει για τους μαθητές να ισχύει και για τους καθηγητές. Ή όλοι να χρησιμοποιούν ελεύθερα τα κινητά τους ή κανένας». Βεβαίως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εδώ υπάρχει ένα θέμα.

Για να καταλάβετε πού ακριβώς βρίσκεται, σας παραθέτουμε την ισχύουσα νομοθεσία. Πρόκειται για μια υπουργική που εκδόθηκε φέτος (Υ.Α. 103373/ Δ1/ 22-6-2018) και λέει τα εξής:

1. Οι μαθητές δεν επιτρέπεται να έχουν στην κατοχή τους κινητά τηλέφωνα εντός του σχολικού χώρου. (Σημείωση δική μας: Όπως βλέπετε, είναι αρκετά σαφές, πιο σαφές, θα έλεγα, δεν γίνεται.)

2. Οι μαθητές δεν επιτρέπεται να έχουν στην κατοχή τους εκτός από κινητά τηλέφωνα και οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή ή παιχνίδι που διαθέτει σύστημα επεξεργασίας εικόνας και ήχου εντός του σχολικού χώρου.

Ο ανάλογος εξοπλισμός που τους διαθέτει το σχολείο στο οποίο φοιτούν, χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της διδακτικής πράξης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα και μόνο υπό την εποπτεία/επίβλεψη του εκπαιδευτικού.

3. Οι εκπαιδευτικοί εκτός από τις διαθέσιμες από το σχολείο ηλεκτρονικές συσκευές (H/Y, laptops, tablets, διαδραστικούς πίνακες κ.τ.λ.), δύνανται να χρησιμοποιήσουν και το δικό τους προσωπικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της διδακτικής πράξης και για τις ανάγκες αυτής, αλλά και στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας γενικότερα, τηρώντας τους κανόνες ασφάλειας και τις σχετικές διατάξεις περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Έχει και άλλα…

Μιλάει για την ανάρτηση στο διαδίκτυο φωτογραφιών κ.λπ., όμως η ουσία της συζήτησης είναι στις παραγράφους που προαναφέραμε. Τι γίνεται τώρα, και τι υπονοεί το αίτημα των καταληψιών μαθητών;

Η πρώτη παρατήρηση είναι πως μπορεί η υπουργική απόφαση να απαγορεύει ρητά την κατοχή κινητών τηλεφώνων από μαθητές, δεν λέει όμως και τι γίνεται σε περίπτωση που κάποιος, άνθρωποι είμαστε, το ξεχάσει στην τσέπη του.

Η τιμωρία που θα του επιβληθεί εξαρτάται από τις αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων κάθε Σχολείου. Δημιουργείται έτσι ένα διαφοροποιημένο πλαίσιο, το οποίο όμως εξαρτάται και από κάτι ακόμη.

Υπάρχουν καθηγητές που χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα και για εντελώς προσωπικούς λόγους, πέρα δηλαδή από εκείνους που αναφέρονται στην υπουργική απόφαση, και μάλιστα κάποιοι το κάνουν και σε ώρα μαθήματος.

Πώς θα ζητήσουν να τιμωρηθεί ένας παραβάτης μαθητής;

Πέρασε όμως η ώρα και θα πρέπει να συνεχίσουμε αύριο.

Ίσα κι όμοια!