181112 ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Κινδυνεύουν τα Χριστούγεννα;

Ας το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Δεν μ’ ενδιαφέρει τι ακριβώς είπε ο κύριος Βορίδης –ποτέ δεν παρακολουθούσα τις δηλώσεις και τις δημόσιες τοποθετήσεις του. Μ’ ενδιαφέρει όμως μια συζήτηση που άνοιξε με αφορμή τις δηλώσεις αυτές.

Μ’ ενδιαφέρει -πάντα μ’ ενδιέφερε- ο τρόπος με τον οποίο προσπερνάμε σοβαρά ζητήματα, εστιάζοντας σε δευτερεύοντα και ανούσια. Μ’ ενδιαφέρει να ξέρουμε για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάμε, κυρίως όταν διαφωνούμε.

Θα το θέσω, λοιπόν, ευθέως. Πώς φανταζόμαστε τον διαχωρισμό –έναν πραγματικό διαχωρισμό, όχι αυτόν που θέλουν να παρουσιάσουν ως τέτοιον- Κράτους Εκκλησίας; Πώς φανταζόμαστε ένα θρησκευτικά ουδέτερο κράτος;

Αν θεωρούμε ότι το μόνο που θα συμβεί είναι ένας… οικονομικός διαχωρισμός, ότι δηλαδή Κράτος και Εκκλησία θα πάψουν απλώς να έχουν οποιοδήποτε οικονομικής φύσης αλισβερίσι μεταξύ τους, κάτι δεν καταλάβαμε.

Τι, δηλαδή; Αρκεί να πάψει το κράτος να πληρώνει (αλλά και να «επιδοτεί) τους μισθούς των ιερωμένων, και να φροντίσει να ξεκαθαρίσει το θέμα των αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας ακινήτων που διεκδικούνται από τις δύο πλευρές;

Επίσης είμαστε γελασμένοι, αν νομίζουμε ότι το μόνο που πρόκειται να αλλάξει είναι ο θρησκευτικός όρκος (ή η υποχρεωτικότητά του) καθώς και η δυνατότητα να επιλέξει κανείς, αν το επιθυμεί, και τον θρησκευτικό γάμο.

Εδώ ας σταθώ λίγο και ας διευκρινίσω κάτι. Δεν προσπαθώ να πανικοβάλω κανέναν. Ούτε μ’ αρέσει να… κινδυνολογώ. Όπως είπα και προηγουμένως, μ’ αρέσει να ξέρουμε για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάμε.

Αν, λοιπόν, θέλουμε να συζητήσουμε σοβαρά για έναν διαχωρισμό Κράτους Εκκλησίας, καθώς και για ένα θρησκευτικά ουδέτερο, ένα κοσμικό δηλαδή κράτος, θα πρέπει να σκεφτούμε πολλές αλλαγές στην καθημερινότητά μας.

Ας ξεκινήσουμε από τα Σχολεία. Φαντάζεστε ότι θα εξακολουθήσει να ξεκινά το διδακτικό έτος με τον «καθιερωμένο Αγιασμό»; Να είστε σίγουροι ότι θα τον αντικαταστήσει μια άλλη τελετή, ή κάποια σχολική γιορτή, όπως συμβαίνει αλλού.

Επιπλέον, έχετε την εντύπωση ότι θα εξακολουθήσουν οι σχολικές διακοπές να είναι συνδεδεμένες αποκλειστικά με τις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης; Δείτε λίγο πόσες μέρες αργίας έχουν σε άλλες χώρες, ας πούμε, το Πάσχα και μετά το ξανασυζητάμε.

Δεν μιλάω καθόλου για κάτι τριήμερα Καθαροδευτέρας και Αγίου Πνεύματος, ούτε φυσικά για τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, όπως γίνεται σήμερα. Αφήστε που δύσκολα θα προβλέπεται και χάσιμο μαθημάτων για την πραγματοποίηση χριστουγεννιάτικης γιορτής.

Το άλλο πουλάκι:

Σας φαίνονται υπερβολικά;

Νομίζετε ότι δεν πρέπει να τα κουβεντιάζουμε, αν θέλουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τον διαχωρισμό Κράτους Εκκλησίας; (Άφησα επίτηδες απ’ έξω το μάθημα των Θρησκευτικών, έτσι τουλάχιστον όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα.)

Μη φανταστείτε όμως ότι οι αλλαγές θα επηρεάσουν μόνο τον σχολικό βίο και την καθημερινότητά μας που σχετίζεται με αυτόν. Δεν θα υπάρξει διαχωρισμός και σε… στρατιωτικό επίπεδο; Τι θα κάνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας;

Και δεν εννοώ καθόλου, όπως ίσως κάποιοι φαντάζονται, το να μην γιορτάζει το Πυροβολικό της Αγίας Βαρβάρας, ή η Αεροπορία των Αρχαγγέλων. Αυτό θεωρώ ότι εξυπακούεται. Σκεφθείτε όμως και τα υπόλοιπα.

Γίνεται, ας πούμε, σε ένα θρησκευτικά ουδέτερο κράτος, να καταπλέουν πολεμικά σκάφη στο λιμάνι της Τήνου, για να συμβάλλουν και αυτά με την παρουσία τους στον εορτασμό της Μεγαλόχαρης που τιμάται τον Δεκαπενταύγουστο;

Γίνεται να στέλνονται στρατιωτικά αγήματα για να συνοδεύουν τιμητικά την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, την περιφορά του Επιταφίου, ή κάποιας εικόνας, κάθε φορά που γίνεται μια λιτανεία;

Γίνεται να παρευρίσκονται οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές ενός τόπου, ως τέτοιες, σε κάθε μεγάλη γιορτή της Εκκλησίας, όπως συμβαίνει σήμερα, ή θα πρέπει να πηγαίνει όποιος ενδιαφέρεται, ως ιδιώτης, όπως ο κάθε πιστός;

Και το αντίστροφο; Στις Εθνικές Εορτές, γιατί θα πρέπει η Εκκλησία να τελεί Δοξολογίες και επιμνημόσυνες δεήσεις στα μνημεία των πεσόντων; Εκτός αν της το ζητά επισήμως η πολιτεία, εννοείται με το αζημίωτο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Βλέπετε, φίλοι μου;

Το ζήτημα δεν είναι αν «θα απαγορευτούν οι φάτνες», ή «θα χαθούν τα Χριστούγεννα» τα οποία γιορτάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι θα αλλάξει άρδην η… εορταστική καθημερινότητα, έτσι όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα.

Αν μιλάμε για πραγματικό διαχωρισμό, έτσι; Όταν, λοιπόν συζητάμε γι’ αυτόν, θα πρέπει να ξέρουμε τι από τα παραπάνω θα γίνει, ή με τι θα αντικατασταθεί. Και μετά να αποφασίσουμε αν το θέλουμε ή όχι.

Ποιος όμως θα μας το πει αυτό; Ποιος είναι εκείνος που οφείλει να ξεκαθαρίσει σε ποιο βάθος θα φτάσουν οι αλλαγές με τον διαχωρισμό που προαναγγέλθηκε; Ασφαλώς εκείνος που έθεσε την ατζέντα, δηλαδή η κυβέρνηση.

Έπειτα όλοι οι υπόλοιποι που επιθυμούν να πάρουν θέση (αν δεν έχουν πάρει ήδη) στο θέμα. Να πουν ξεκάθαρα πώς ακριβώς εννοούν τον διαχωρισμό και τι είναι εκείνο που θέλουν να αλλάξει από όσα ισχύουν σήμερα.

Αν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, αν όλα αυτά που θέσαμε προηγουμένως (και πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος) θα εξακολουθήσουν να υφίστανται και να λειτουργούν όπως σήμερα, τότε δεν έχει νόημα καν να συζητάμε.

Πόσω μάλλον να μαλώνουμε και να χαλάμε τις καρδιές μας. Και τότε θα έχουν κάθε δίκιο όσοι την έπεσαν στον Βορίδη και στον κάθε Βορίδη που κινδυνολογεί, ή σε όποιον προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τη συζήτηση.

Απ’ όπου κι αν προέρχεται!

 Ή (δια)χωρίζουμε ή κοροϊδεύουμε!