181109 ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΕΝΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

«Μάλωσα με το παιδί μου»!

Η δήλωση έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην παρέα. Ο φίλος που την έκανε δεν είχε προλάβει καλά να καθίσει στην καρέκλα. Τον κοιτούσαμε όλοι ανήσυχοι και γεμάτη περιέργεια, ξέρουμε όμως και το κουσούρι του.

Αν δεν παραγγείλει τον καφέ του και δεν πιει την πρώτη ρουφηξιά δεν του παίρνεις λέξη. Αυτός όμως ήταν και ο λόγος που μας ανησύχησε τόσο η δήλωση που έκανε μπαίνοντας στο καφενείο.

(Καφετέρια υποτίθεται ότι είναι, όμως, όπως πολύ σωστά έχει επισημάνει ένας άλλος φίλος, οι καφετέριες στη Δράμα είναι καφενεία, αλλά… κάπως πιο ακριβά. Αποκλειστικά αντρική πελατεία, αφήστε πάλι όταν έχει μπάλα…) 

Τι να κάναμε, περιμέναμε. Ευτυχώς ο καφετζής είναι αετός και δεν άφησε να μακρύνει πολύ η αναμονή μας. Μετά την πρώτη ρουφηξιά, λοιπόν, ο φίλος έκανε πιο ξεκάθαρο εκείνο που ήθελε να πει.

«Εδώ και καιρό δεν τα πάμε καλά με την κόρη μου. Έχει σηκώσει δικό της μπαϊράκι και δεν ακούει κανέναν. Αφού είδα και απόειδα λοιπόν, αποφάσισα κι εγώ να βάλω μπρος τα μεγάλα μέσα. Θα της κόψω το μηνιάτικο».

Οι αντιδράσεις ήταν… μαζικές. Αρχίσαμε όλοι μαζί να μιλάμε, άλλος διαφωνώντας κατ’ ευθείαν και άλλος ζητώντας περισσότερες εξηγήσεις. Ξέρουμε ότι η κόρη του είναι ένα άξιο παιδί που σπουδάζει στο εξωτερικό.

Γνωρίζαμε επίσης τη διαφωνία της με τον πατέρα της, η οποία κρατούσε εδώ και καιρό. Εκείνη ήθελε να μείνει έξω και να συνεχίσει τις σπουδές της σε ένα μεταπτυχιακό, ενώ εκείνος τής ζητούσε να γυρίσει πίσω.

Όταν λέμε της ζητούσε… τρόπος τού λέγειν. Ξέρουμε όλοι ότι ο φίλος μας μπορεί να γίνει πολύ αυταρχικός, αν ξυπνήσει μέσα του το επαναστατικό. Έλα όμως που και η κόρη του πήρε από τον ίδιο!

«Και τώρα τι θα γίνει. Σκέφτηκες πώς θα ζήσει το παιδί, χωρίς το μηνιάτικο που του στέλνεις; Αυτό είναι εκβιασμός» του πέταξε κάποιος. «Φαντάζεσαι πού μπορεί να καταλήξει το πράγμα, έτσι και το τραβήξει και η κόρη σου».

Τζάμπα ανησυχήσαμε. Βλέποντας ο φίλος πόσο πολύ μας ενόχλησε η στάση του, και ξέροντας πόσο αγαπάμε την κόρη του που την καμαρώνουμε από μικρό κοριτσάκι, έκοψε την πλάκα και το γύρισε στο «σοβαρό».

Το άλλο πουλάκι:

«Δεν καταλάβατε», μας είπε.

«Αποφάσισα να της κόψω το μηνιάτικο, αλλά η συμφωνία μας είναι να δίνω το αντίστοιχο ποσό στη μητέρα της και να της στέλνει εκείνη τα χρήματα, ώστε το παιδί εξακολουθήσει να παίρνει όσα έπαιρνε μέχρι σήμερα».

«Αααα», κάναμε όλοι μαζί, επειδή πιάσαμε αμέσως το υπονοούμενο του φίλου μας. Ήθελε να πειράξει τον Συριζαίο της συντροφιάς, ο οποίος μέχρι την περιηγουμένη μας είχε πρήξει για τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.

Όμως η κουβέντα εξελίχθηκε σε μια μεταφορά της πολιτικής πραγματικότητας στο οικογενειακό θέμα του φίλου μας. Κάναμε δηλαδή σαν να μην καταλαβαίνουμε και εξακολουθήσαμε να… δουλεύουμε αλλήλους.

«Και ποιος σε διαβεβαιώνει ότι η γυναίκα σου θα δίνει όλα τα λεφτά στο παιδί;» ρώτησε κάποιος και μας έκανε να προβληματιστούμε. «Κι αν της τύχει κάποιο έκτακτο έξοδο και βάλει χέρι στο ποσό που προορίζεται για τη μικρή;»

«Ή μπορεί να αποφασίσει ξαφνικά ότι τα λεφτά που ξοδεύει η κόρη σας είναι πολλά και να κρατήσει ένα μέρος για τον εαυτό της. Μπορεί επίσης να της πει ότι τα φυλάει για να της τα δώσει αργότερα, όταν… θα παντρευτεί.»

«Ή μπορεί να συνυπολογίζει τα λεφτά που παίρνει το παιδί από άλλες πηγές, παππούδες, γιαγιάδες, θείους κ.λπ. και να του δίνει μόνο το υπόλοιπο ποσό που χρειάζεται για να συμπληρωθεί το μηνιαίο έμβασμα».

«Εντάξει, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα», πετάχτηκε κάποιος. «Τα λεφτά είναι του παιδιού και η μητέρα του είναι σοβαρός άνθρωπος. Άμα δεν έχεις εμπιστοσύνη και στη μάνα, τότε πάει, χάθηκαν όλα».

Ο πιο ένθερμος της παρέας δεν άντεξε άλλο: «Ρε, για Δεσποτάδες μιλάμε, το έχετε συνειδητοποιήσει; Γιατί νομίζετε οι καημένοι οι παπάδες αντιδρούνε σε αυτή την προοπτική που συμφώνησαν Πρωθυπουργός και Αρχιεπίσκοπος;»

Δεν έχει και άδικο, γι’ αυτό καταλήξαμε όλοι πως το να αναθέτεις τη μισθοδοσία των ιερέων σε εκείνους που έχουν «δικαίωμα ζωής και θανάτου» επάνω τους παραείναι επικίνδυνο. Ο Τσίπρας όμως αρέσκεται να παίζει με τον κίνδυνο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

«Διαχωρισμός» από τα Lidl.

Όπως βλέπετε φίλοι μου, και όπως θα είδατε από τις περισσότερες αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μόνο στην πλάκα μπορεί να πάρει πια κανείς τις διάφορες κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Ακούστηκαν και πιο σοβαρές κουβέντες, για παράδειγμα τι θα γίνει με τις μητροπόλεις που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ή ποιο παράθυρο ανοίγει με τους θρησκευτικούς λειτουργούς άλλων δογμάτων και άλλων θρησκευμάτων.

Όμως η ουσία είναι ότι, για άλλη μια φορά, ο Πρωθυπουργός κατάφερε να πάρει ένα σοβαρότατο θέμα, για το οποίο η κοινωνία περίμενε μια ουσιαστική ρύθμιση, και να το μετατρέψει σε ένα… σχήμα λόγου, ένα προεκλογικό πυροτέχνημα.

Κάνοντας ακόμη ένα καψόνι στους δικούς του, οι οποίοι, μέχρι την τελευταία στιγμή, έβγαιναν και μας μιλούσαν για το νέο μεγάλο και τολμηρό βήμα της κυβέρνησης, τον πολυαναμενόμενο διαχωρισμό Κράτους Εκκλησίας.

Και τώρα τρέχουν να τα μπαλώσουν!

 Και μαζί και χώρια!