181008 ΕΡΩΤΥΛΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πέφτω από τα σύννεφα!

Για να είμαι ειλικρινής, είναι η δεύτερη φορά που μου συμβαίνει, για το ίδιο ακριβώς θέμα. Υπενθυμίζω πως η ελεύθερη, εντελώς ελεύθερη, χωρίς καθόλου αλεξίπτωτο, πτώση από τα σύννεφα είναι το πιο αγαπημένη σπορ των Ελλήνων.

Μπορεί και το δεύτερο πιο αγαπημένο, αφού εκείνο στο οποίο επιδιδόμαστε όλοι με μεγάλη επιτυχία, σημειώνοντας μάλιστα απίστευτα παγκόσμια ρεκόρ, είναι το άθλημα «μετακύλησης ευθυνών»!

Παρ’ όλο που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, αυτά τα δύο αθλήματα έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, έτσι που όποιος ασχολείται σοβαρά με το ένα δεν αποκλείεται να έχει πολύ καλές επιδόσεις και στο άλλο.

Πράγμα που θα φανεί και από την ιστορία που με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα. Μια ιστορία (εδώ πέφτει η σχετική, υποβλητική μουσική) στην οποία πρωταγωνιστεί το χρήμα, ο έρωτας, το πάθος και η εξουσία.

Η πρώτη φορά, λοιπόν, που έπεσα από τα σύννεφα για το συγκεκριμένο θέμα, ήταν πριν από πολλά χρόνια, όταν κάποια φίλη μού εμπιστεύτηκε πως η ανιψιά της, που σπούδαζε τότε στο ΤΕΙ των Σερρών, δεν μπορούσε να πάρει το πτυχίο της.

Ο λόγος, είπε, ήταν πως κάποιος καθηγητής την «έκοβε» επίτηδες επανειλημμένα, όπως και άλλους σπουδαστές, προκειμένου να της αποσπάσει από αυτούς ανταλλάγματα. Από όλους οικονομικά και από κάποια κορίτσια και ερωτικά.

Αν μου το έλεγε κάποιος άλλος μπορεί να μην τον πίστευα –θα υποπτευόμουν πως επρόκειτο για φτηνή δικαιολογία της ανιψιάς είτε επειδή δεν τα καταφέρνει, είτε επειδή, για κάποιον λόγο δεν ήθελε να πάρει ακόμη το πτυχίο της.

Τα ξέρουμε αυτά! Όμως τη συγκεκριμένη φίλη την πίστεψα, κι έτσι έπεσα από τα σύννεφα, απορώντας πώς μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο, να το μαθαίνω εγώ ένας άσχετος -άρα να το ξέρουν πολλοί- και να μην αντιδρά κανείς.

Συγκεκριμένα, εξέφρασα την απορία μου ως εξής: Καλά, και δεν βρίσκεται κάποιος, ο πατέρας ενός κοριτσιού, να πάει να τον πιάσει από τον λαιμό, να του τρίξει τα δόντια, ώστε να σταματήσει αυτή τη «μηχανή»;

Δεν πήρα απάντηση, πέρασαν τα χρόνια, και έφτασε η στιγμή να πέσω για δεύτερη φορά από τα σύννεφα, για το ίδιο ακριβώς θέμα. Αυτή τη φορά αναρωτήθηκα, αν είναι δυνατόν, μετά από τόσο καιρό, να μαθαίνω τα ίδια για τον ίδιο άνθρωπο.

Το άλλο πουλάκι:

Μα… κανείς;!

Όπως αποκαλύπτεται, το γνώριζαν οι πάντες. Ακόμη και εκείνοι που την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της δίωξής του… έπεσαν από τα σύννεφα. Οι πάντες! Από σπουδαστές και καθηγητές, μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Σε ένα παλιό βιντεάκι που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, καλείται ο εν λόγω καθηγητής να δώσει το πτυχίο σε μια σπουδάστρια και, μόλις ακούγεται από τα μεγάφωνα το όνομά του, το αμφιθέατρο σείεται από τα γιουχαΐσματα.

Έτσι όμως, όπως αποδείχτηκε, δεν γίνεται δουλειά. Θα μπορούσε να επικαλεστεί ο ίδιος -το έκανε στην απολογία του- πως ήταν αντιπαθής επειδή ήταν πολύ αυστηρός και είχε απαιτήσεις από τους σπουδαστές.

Χρειαζόταν, όπως αποδείχτηκε και πάλι, περισσότερο δραστικά μέσα. Επειδή όμως ξέρουμε ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις ο καταγγέλλων (πολύ περισσότερο η καταγγέλλουσα) πέφτει πάνω σε τοίχους…

Είναι πραγματικά να απορείς πώς κάποιο από τα τόσα θύματα δεν πήρε την υπόθεση στα χέρια του· κυριολεκτικά. Ή δεν την εμπιστεύτηκε στα χέρια του πατέρα του. Απορία εκφράζω· μην κατηγορηθώ για προτροπή σε αυτοδικία!

Εκείνο ακόμη που εντυπωσιάζει είναι τι έκανε το περήφανο φοιτητικό κίνημα. Ξέρουμε ότι σε άλλες περιπτώσεις έχει τους τρόπους να επεμβαίνει πολύ δραστικά, όταν κάποιος καθηγητής δεν είναι της αρεσκείας του.

Θα μπορούσε δηλαδή ο κύριος αυτός να δεχτεί κάποια φιλική προειδοποίηση από τους εκπροσώπους των φοιτητών –και δεν εννοώ να βρει το κεφάλι ενός αλόγου κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού του.

Οι φοιτητές διαθέτουν φαντασία, έχουν πρωτότυπες ιδέες, δεν είναι σαν κι εμάς που ψάχνουμε σε ταινίες να βρούμε έξυπνους και αποτελεσματικούς τρόπους αντίδρασης. Σε κάθε περίπτωση, κάτι θα μπορούσαν να κάνουν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Το ίδιο και η διοίκηση του ΤΕΙ.

Η οποία τώρα καλεί τους σπουδαστές να προβούν σε καταγγελίες, προκειμένου να διασωθεί η φήμη του ιδρύματος! Μα, κύριοι, αυτή η φήμη ήταν στα χέρια σας και την κουρελιάσατε, κάνοντας την πάπια.

Για να μην πω τίποτα χειρότερο όπως «πλάτες στον συνάδελφό σας». Διότι, δεν μπορεί να μην είχαν φτάσει και στα δικά τους αφτιά τα καμώματά του. Έτσι όμως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Υπάρχει μια ένοχη σιωπή, η οποία σπάζει μόνον μετά την πτώση από τα σύννεφα όλων εκείνων που ήξεραν αλλά κρύβονταν πίσω από τη νοοτροπία που λέει «έλα, μωρέ, πού να μπλέκουμε τώρα…»

Πάντως ο φίλος φαίνεται ότι επιτέλους την πάτησε και θα την πληρώσει άσχημα. Μαθαίνω ότι ήδη βρίσκεται προφυλακισμένος κι αυτός και ένας συνεργός του. Θέλω όμως να θυμίσω ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια για πιο σκληρή τιμωρία.

Εγώ, ας πούμε, θα έστελνα στο σπίτι του το ΣΔΟΕ (ή όπως αλλιώς λέγεται τώρα) για να ξετινάξει τα φορολογικά του δεδομένα, την περιουσιακή κατάσταση σε σχέση με τα έσοδα που δήλωνε τόσα χρόνια.

Και θα του έπαιρνα και τα σώβρακα!

 Ο ερωτύλος!