ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.

Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

130405 ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ


Το ένα πουλάκι:
Τι σου είναι η επιστήμη!

Διάβασα μια είδηση επιστημονικού ενδιαφέροντος, η οποία μου παρακίνησε το… ενδιαφέρον να το ψάξω περισσότερο.
Ποια ήταν η είδηση; «Τα ποντίκια βήχουν»!

Τι το εντυπωσιακό υπάρχει σ’ αυτή την είδηση; Πρώτον το γεγονός ότι… αποτελεί είδηση!
Δεν αστειεύομαι. Εσείς ξέρατε ότι τα ποντίκια δεν βήχουν, ώστε να η αποκάλυψη αυτής της ικανότητός τους (του βήχα) να αποτελέσει νέο κα μάλιστα αξιοσημείωτο;

Εγώ δεν το ήξερα. Όπως δεν ήξερα και ότι τα ποντίκια δεν μιλάνε.
Βλέπετε οι γνώσεις που έχουμε για τα ποντίκια προέρχονται κυρίως από το… Μίκυ Μάους, όπου τα ποντίκια, όπως και τα άλλα ζωάκια, και μιλάνε και τραγουδάνε και κάνουν ό,τι οι άνθρωποι, αν όχι πολύ περισσότερα.
Παραλίγο  να πω πολύ χειρότερα!

Βεβαίως, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η τέχνη βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από την επιστήμη, αφού πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα ποντίκια επικοινωνούν μεταξύ τους… τραγουδώντας, μόνο που το κάνουν σε κλίμακα υπερήχων.

Κάνοντας μια παρένθεση, ας πούμε ότι όλες οι επιστήμες, ακόμα κι εκείνη των οικονομικών, θα είχαν να κερδίσουν πάρα πολλά αν παρατηρούσαν τα… πορίσματα της τέχνης.
Δεν το κάνουν κι έρχονται έπειτα να διαπιστώσουν, ασθμαίνουσες και καταϊδρωμένες, πόσο έξω έπεσαν.

Ας επιστρέψουμε στα ποντικάκια, στα οποία τόσα πολλά χρωστάει το ανθρώπινο είδος, κυρίως εξαιτίας των πληροφοριών που μας δίνουν, μέσω των πειραμάτων στα οποία τα υποβάλλουμε.
Τα ποντίκια, λοιπόν, βήχουν.

Πώς το ξέρουμε;
Πολύ απλά, τα υποχρεώσαμε να βήξουν και είδαμε ότι το κάνουν.
Το αξιοθαύμαστο βέβαια είναι στο πώς τα υποχρεώσαμε και πώς το είδαμε.
Το πιο αξιοθαύμαστο, όπως θα δείτε κι εσείς, είναι ότι σκεφτήκαμε να το κάνουμε.

Το άλλο πουλάκι:
Σκεφτήκαμε; Κάνουμε;

Γιατί πρώτο πληθυντικό πρόσωπο; Εκτός αν μιλάς γενικά για το ανθρώπινο είδος ή την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Διότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτοί που τα σκέφτηκαν και τα έκαναν όλα αυτά είναι μια ομάδα Κινέζων επιστημόνων.

Ας κάνουμε μια παρένθεση και πάλι.
Από φίλους σε αμερικάνικα πανεπιστήμια μαθαίνουμε ότι όλοι οι ερευνητές επιθυμούν να έχουν στην ομάδα τους α. Κινέζους και β. Έλληνες, με αυτή την σειρά.

Τους πρώτους για την απίστευτη εργατικότητά τους και τους δεύτερους για την υψηλή επιστημονική τους κατάρτιση.
Αν και συχνά εκφράζονται παράπονα για τα πανεπιστήμιά μας, ωστόσο φαίνεται πως βγάζουν -λίγους μεν- κάποιους επιστήμονες υψηλών προδιαγραφών.

Επιστρέφουμε στα πειράματα.
Οι Κινέζοι επιστήμονες έδωσαν στα ποντικάκια κόκκινη πιπεριά. Στην πραγματικότητα τους χορήγησαν μια ουσία, την καψαϊκίνη, που υπάρχει στην κόκκινη πιπεριά, ώστε να τα υποχρεώσουν να βήξουν.

Τι θυμήθηκα, τώρα;
Πιτσιρικάς, τεσσάρων ή πέντε χρόνων, κορόιδευα μαζί με άλλους μπόμπιρες έναν κύριο, φωνάζοντάς τον με το παρατσούκλι που είχαμε ακούσει από τους μεγάλους.
Αυτός είχε ένα μπακάλικο. Και κάποια στιγμή, χωρίς να τον πάρω είδηση, πλησίασε από πίσω και μου έβαλε στο στόμα μια χούφτα κόκκινο πιπέρι.

Κόντεψα να πνιγώ από τον βήχα και θυμάμαι ότι η ανοησία του εκείνη έγινε η αιτία να κόψουν την καλημέρα με τον νουνό μου, που με υπεραγαπούσε και ήταν ο καλύτερος φίλος του μπακάλη.

Σημείωση με παιδαγωγικά συμπεράσματα: Ποτέ δεν έπαψα να βρίζω. Το αντίθετο, μάλιστα!

Τα ποντικάκια, λοιπόν, αντιδρούν όπως αντέδρασα κι εγώ –βήχοντας, όχι συνεχίζοντας να βρίζουν- όμως αυτό δεν μπορούν να το διαπιστώσουν οι επιστήμονες διά γυμνού οφθαλμού.

Και ένα τρίτο πουλάκι:
Γι’ αυτό τα καλωδίωσαν.

Χρησιμοποίησαν πληθυσμογράφους, κάτι όργανα που μετρούν τις μεταβολές στον όγκο του σώματος όταν μπαίνει ή βγαίνει αέρας, και μικροσκοπικά υπερευαίσθητα μικρόφωνα, που κατέγραψαν τους ήχους των ποντικιών.

Τι βρήκαν, λοιπόν;
Ακόμη κάτι κοινό που έχουμε άνθρωποι και ποντίκια. Ότι ούτε στα συμπαθέστατα αυτά ζωάκια κρύβεται ο βήχας.
Μάλιστα, για να βεβαιωθούν οι επιστήμονες ότι σπασμοί του σώματός και η ήχοι ήταν πράγματι βήχας, έκαναν κάτι πολύ απλό.

Τους έδωσαν αντιβηχικά φάρμακα και παρατήρησαν ότι τα συμπτώματα αυτά ελαττώθηκαν σημαντικά.
Έτσι είναι οι επιστήμες! Στην ουσία τους είναι απλές και έχουν ως κύριο γνώρισμα την απλή, ανόθευτη, που θα έλεγαν και κάποια κόμματα, λογική.

Τώρα ανοίγει ένας μεγάλος δρόμος ερευνών που, όπως πιστεύουν οι επιστήμονες, θα βοηθήσει τους ανθρώπους να απαλλαγούν, σε μεγάλο βαθμό, από το βάσανο του βήχα.

Ας ελπίσουμε πως, όταν θα αποδώσουν καρπούς οι σχετικές έρευνες, εμείς θα είμαστε καλά και… θα βήχουμε ακόμη.
Διότι, όπως όλοι θα έχετε διαπιστώσει, υπάρχουν κάποιοι που έχουν βαλθεί να μας κόψουν το βήχα και μάλιστα «μαχαίρι».

Και αυτοί, δυστυχώς, δεν κάνουν πειράματα σε ποντικάκια, κατ’ ευθείαν επάνω μας πειραματίζονται.
Άνθρωποι και ποντίκια!


Δεν υπάρχουν σχόλια: