160317 ΕΠΑΞΙΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Ας το πιάσουμε, λοιπόν, από την αρχή.

Το αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής του Αλέξη Τσίπρα, ο τίτλος, να πούμε, θα μπορούσε να ήταν «Σύγκρουση επιθυμίας και πραγματικότητας».

Βασική υπόθεση εργασίας του «επιστήμονα» ήταν πως, κάτω από ειδικές συνθήκες, όρους και προϋποθέσεις, από μια τέτοια σύγκρουση εκείνη που θα βγει ζημιωμένη είναι η πραγματικότητα.

Η διατριβή περιλάμβανε δύο σημαντικότατες επιμέρους υποθέσεις εργασίας. Η πρώτη έλεγε πως μια μικρή και χρεοκοπημένη χώρα μπορεί να επιβάλει τους όρους της στους δανειστές της και αυτοί να τους δεχτούν, εάν τους απειλήσει καταλλήλως.

Η υπόθεση αυτή μπορεί να συνοψισθεί στη φράση «θα σκίσουμε τα μνημόνια και θα είναι μέρα μεσημέρι». Η πειραματική εφαρμογή απέδειξε πως η υπόθεση αυτή δεν ισχύει, αφού όχι μόνο μεσημέρι δεν ήταν, αλλά τα μνημόνια απέκτησαν και τρίτο αδελφάκι.

Η δεύτερη υπόθεση δεχόταν πως αρκεί… το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ελλάδα για να προκαλέσει επικίνδυνη καταιγίδα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στις κεφαλαιακές επενδύσεις ανά τον πλανήτη.

Και αυτή η υπόθεση είχε τη χαρακτηριστική φράση η οποία θα μπορούσε να την αποδώσει συνοπτικά: «Εμείς θα βαράμε το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν». Κι εδώ, επίσης, η πειραματική εφαρμογή απέδειξε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού οι αγορές μοιάζουν να μη χαμπαριάζουν από ζουρνά. Κι εμείς όμως το ίδιο.

Είπαμε και χθες πως μια επιστημονική εργασία δεν χάνει καθόλου από το κύρος της -απεναντίας- αν αποδείξει πως ό,τι εξέλαβε ως υπόθεση εργασίας δεν ισχύει. Εξάλλου, η «εις άτοπον απαγωγή» αποτελεί αποδεικτική μέθοδο από τα χρόνια του Ευκλείδη. Το μεγάλο κέρδος για την οικονομική επιστήμη είναι ότι «τώρα ξέρουμε» πως αυτά δεν ισχύουν.

Τώρα ξέρουμε πως, αν συγκρουστούν η πραγματικότητα με την επιθυμία, το κεφάλι που θα ανοίξει θα είναι εκείνο της επιθυμίας. Θα μου πείτε και χρειαζόταν ολόκληρη διατριβή, μάλιστα με πειραματική έρευνα σε πραγματικές συνθήκες, για να το καταλάβουμε αυτό; Έτσι προχωράει, φίλοι μου, η επιστήμη.

Θυμίζω ότι κάποτε οι επιστήμονες αναρωτιούνταν και πειραματίζονταν για να δουν τι θα συμβεί αν στερήσουμε το οξυγόνο από ένα πειραματόζωο ή τι θα πάθει αν του κόψουμε το κεφάλι. Όλα στην επιστήμη είναι υπό διαρκή αμφισβήτηση και όλα χρήζουν πειραματικής απόδειξης.

Το άλλο πουλάκι:

Αρκεί να ξέρεις να εκτιμάς τα αποτελέσματα.

Όχι να κάνεις σαν εκείνον τον επιστήμονα της ιστορίας που, αφού έκοψε και τα τέσσερα πόδια του βατράχου και το ζώο πλέον δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην εντολή «πήδα», κατέληξε στο συμπέρασμα πως «ο βάτραχος χωρίς πόδια είναι κουφός»!

Ας συνεχίσουμε όμως, για να δούμε και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν πως το «İzmir Ekonomi Üniversitesi» καθόλου τυχαία δεν προχώρησε στην αγόρευση του πρωθυπουργού μας σε επίτιμο διδάκτορά του.

Η εργασία του Αλέξη Τσίπρα και πρωτότυπη ήταν και τη διεθνή εμπειρία αξιοποίησε και τη βιβλιογραφία των σημαντικότερων επιστημόνων του είδους έλαβε σοβαρά υπόψη της.

Ας ξεκινήσουμε από την πρωτοτυπία.

Δεν σας λέει τίποτε η φράση «πρώτη φορά»; Θεωρώ ότι από μόνη της μπορεί να αποδείξει το στοιχείο της πρωτοτυπίας του επιστημονικού εγχειρήματος. Μάλιστα, όπως επιβάλλεται από τη διεθνή επιστημονική πρακτική, ο ερευνητής δεν επαναπαύτηκε στην πρώτη πειραματική απόδειξη, αλλά επεκτάθηκε και σε μια «δεύτερη πρώτη φορά», προκειμένου να μην υπάρχει παραμικρή δυνατότητα παρερμηνείας των ευρημάτων του.

Όσον αφορά την αξιοποίηση της διεθνούς εμπειρίας, θεωρώ πως η εργασία του Αλέξη Τσίπρα έλαβε σοβαρότατα υπόψη της τόσο το παράδειγμα της Αργεντινής, όσο και εκείνο της Βενεζουέλας του Τσάβες και του Μαδούρο.  

Επιπλέον, ακολούθησε (προσπάθησε να ακολουθήσει) τη συμβουλή του τραγουδιού «είναι κι αλλού πορτοκαλιές, Σαμιώτισσα, που κάνουν πορτοκάλια», όμως γρήγορα κατάλαβε πως σαν τα πορτοκάλια των… Εσπερίδων, τα χρυσά μήλα της καθ’ ημάς Δύσης, δεν υπάρχουν αλλού.

Ας δούμε όμως και το σημείο της βιβλιογραφίας. Νομίζω ότι η διατριβή του Αλέξη Τσίπρα συμπεριέλαβα ό,τι πιο έγκριτο κυκλοφορεί στους επιστημονικούς κύκλους διεθνώς, από Βαρουφάκη, μέχρι Λαπαβίτσα.

Βέβαια, μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά χρησιμοποίησε και Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου (κυριολεκτικά χρησιμοποίησε και έτσι έθεσε εν αχρηστία), αφού μια διεπιστημονική προσέγγιση δίνει πάντοτε ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα πόνημα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πανάξια, λοιπόν, έλαβε τον τίτλο…

Και όσοι προσπάθησαν να ειρωνευτούν ευχόμενοι «άντε και διδάκτορας αγγλικής φιλολογίας» πιστεύω πως σήμερα, μετά την ανάλυση που κάναμε, θα ντρέπονται για τα σχόλιά τους. Τι περιμένεις όμως από ανθρώπους που δεν τους ενόχλησε όταν η άλλη, με βασικό πτυχίο νηπιαγωγού, γινόταν χειρουργός.

Τους ενοχλεί το διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες! Που κατακτήθηκε τόσο επάξια. Όχι όπως άλλα που «αγοράζονται»…

Τι, δεν το ξέρετε; Ρίξτε ένα ψάξιμο στο διαδίκτυο να δείτε πόσες εταιρίες υπάρχουν που αναλαμβάνουν, με «απολύτως λογικές τιμές» να σου ετοιμάσουν τη διδακτορική σου διατριβή, χωρίς να κουραστείς καθόλου.

Και ο Αλέξης, που με τόσα ξενύχτια και τόσες πολύωρες (17ωρες και βάλε) διαπραγματεύσεις κατάφερε να ολοκληρώσει τη διατριβή του αμφισβητείται.

Πώς είπατε; Δεν την ολοκλήρωσε ακόμη και γι’ αυτό η αναγόρευσή του θεωρείται βεβιασμένη;

Όχι, ρε παιδιά. Φτάνει. Εμείς καταλάβαμε. Το πήραμε το μάθημά μας. Η διατριβή ολοκληρώθηκε. Εκτός αν εννοείτε τη νέα που ετοιμάζει και που τα πανεπιστήμια Ευρώπης και Μέσης Ανατολής διαγκωνίζονται ποιο θα προλάβει να τον αναγορεύσει διδάκτορα.

Στις Διεθνείς Σχέσεις!

 Άμα το έχεις…