180625 ΓΡΑΒΑΤΩΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πόσα τραγούδια θυμάστε;

Εγώ αρκετά. Και είπα σήμερα, αντί άλλου σχολίου, να τα θυμηθούμε μαζί. Ελάτε, ας αρχίσουμε, για να προλάβουμε να πούμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Για συντομία αναφέρω μόνο τον ερμηνευτή˙ εσείς ψάξτε, αν θέλετε, περισσότερο.

Θα ξεκινήσω -θα καταλάβετε γιατί- με ένα τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη:

«Για θυμήσου, βρε Αλέξη,

τότε το τριανταέξι

μας στενεύαν οι γραβάτες

που ήτανε μεταξωτές

σαν να ήταν χτές».

Αλλά  και ο Στελλάρας τραγούδησε σχετικά:

«Κάποια γραβάτα μου ‘χες δωρίσει

για την γιορτή μου μία βραδιά

πάρτηνε πίσω γιατί είναι προδομένη

για μένα είναι διπλή θηλιά».

Να και η Στέλλα Χασκίλ σε ένα τραγούδι τού Περιστέρη:

«Κι αν είναι μάγκας, τι μ’ αυτό;

Εγώ τον αγαπάω.

Κι όταν μου λείψει μια βραδιά,

σαν ψάρι σπαρταράω.

Κι αν δεν φορά μεταξωτά

πουκάμισα, γραβάτα,

δεν δίνω δυάρα εγώ γι’ αυτά

μπρος τα γλυκά του νιάτα».

Θα τελειώσουμε το λαϊκό πρόγραμμα με Χοντρονάκο:

«Πάνε τα φράκα, τα κολλάρα κι οι γραβάτες

πάνε οι ρούμπες, τα ταγκό κι οι σερενάτες.

Τώρα ζεϊμπέκικο με κάποια πιτσιρίκα

και κάπου-κάπου και στη ζούλα καμιά τσίκα».

Το άλλο πουλάκι:

Πολλά τραγούδια είναι σατιρικά!

«Μην τονε βλέπεις έτσι εκείνο τον κοντό

το μπόι που του λείπει, το ‘χει σε μυαλό.

Είναι γάτα, είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα.

(Ρίτα Σακελλαρίου)

«Ρε, Γιαννάκη, πονηρέ με τον κίτρινο μπερέ

έβγαλα ακαδημία και δραχμή δεν έχω μία.

Πού το βρήκες δηλαδή το κουρσάκι το λαδί

ραδιόφωνο κεραία, την κοπέλα την ωραία;

Το σκυλάκι το κανίς

ποιος το έκλεψε; Κανείς!

το ρολόι, τη γραβάτα

και της άγκυρας τη γάτα».

(Θέμης Ανδρεάδης)

«Μα εμείς το λησμονάμε

κι όλη μέρα συζητάμε.

Πού θα βγούμε πού θα πάμε

ποια γραβάτα θα φοράμε;

Ποια γυναίκα προτιμάμε;

Δόξα τω Θεώ, καλά περνάμε».

(Βιολάρης)

«Βάζω το καλό σακάκι και γραβάτα ακριβή.

Φάτσα μόστρα στο μπαράκι για πιοτό και λακριντί».

(Δάντης)

«Διστάζεις όταν το κόμπο της γραβάτας μου κοιτάζεις

Κομπιάζεις κι όλο δεν έχεις, ναι, δεν έχεις, τι να πεις.

Αρέσω, είτε τη μπλε μου, είτε τη ριγέ φορέσω.

Αρέσω, με την άλλη τη στενή την εμπριμέ».

(Βλάσης Μπονάτσος)

«Θα σου κλέψω το σακάκι, δυο γραβάτες θα φορώ

κι αν με ξαναπείς αλήτη πάλι εγώ σε συγχωρώ».

(Νικόλας Άσιμος)

Συχνά η γραβάτα συμβολίζει μικροαστισμό. Τραγούδια που επηρέασαν τον Αλέξη θα μπορούσαν να είναι:

«Εγώ δεν θέλω τον αρμόδιο να παίξω

ν’ αποφασίζω κεκλεισμένων των θυρών.

Είμαι απ’ αυτούς που πάντα μένουνε απ’ έξω

γιατί δεν έχω ούτε γραβάτα ούτε παπ’γιόν».

(Β. Παπακωνσταντίνου)

«Την εμπριμέ γραβάτα μου και του μπαμπά τ’ αμάξι

ή μια γυναίκα πλούσια γι’ αυτούς θα ‘ ταν εντάξει».

Active Member

Σε πνίγει η γραβάτα σου και η μικρή ζωή

το δάνειο που πήρες σ’ έχει πνίξει.

Κι η κόρη σου που βγήκε λιγάκι ζωηρή

κάνει τον κόμπο στον λαιμό, πιο δυνατά να σφίξει.

(Αλλέξανδρος Εμμανουηλίδης)

«Μέσα στα χίλια κυβικά σου

δεν έχει θέση η ψευτιά

ούτε η γραβάτα του κυρίου

που κρέμεται σ’ άδεια καρδιά».

(Κώστας Γανωτής)

«Και παίρνω τη γραβάτα σου

τη δένω στο λαιμό μου

που ό,τι ονειρεύτηκα δεν ήταν όνειρό μου».

Ραλλία Χριστίδου

«Κούρσες κοκτέιλ και γραβάτες

επίδοξοι αριστοκράτες

επένδυση πολυτελείας

και αποστάσεις ασφαλείας».

(Δημήτρης Παναγόπουλος)

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Υπάρχουν και άλλα πολλά!

Δεν μας παίρνει η ώρα˙ θα σας αποχαιρετήσουμε… καλοκαιρινά, με Νίκο Γκάτσο:

«Έτσι σ’ ένα πιθάρι βαθύ

το σταφύλι ξεραίνεται

και στο καμπαναριό μιας συκιάς

κιτρινίζει το μήλο.

Έτσι με μια γραβάτα φανταχτερή

στην τέντα της κληματαριάς

το καλοκαίρι ανασαίνει».

 Σφιχτός ο κόμπος στον λαιμό!